Voelgels

Ik zie mezelf 3 keer in het klein, 3 foetussen die omdraaien. Ik ervaar hoe erg ik me van mij zelf af bevindt, hoe erg ik niet hier ben. Het gevoel niet in het leven te staan. Het is alsof ik 'outerspace' leef. Op een bepaald moment voel ik in mezelf een leegte, een leegte die enorme reëel aanvoelt. En langzaam wordt die leegte aan de randen verzacht. Er was een besef van mijn hardheid en hoe erg ik mezelf heb verwaarloosd. Die hardheid lijkt zachter te worden.
.

Ik voel een golving, een vibratie de steeds sterker wordt. Ik heb het gevoel dat ik in de watten wordt gelegd, bijna fysiek. Een zachtheid waardoor ik gemakkelijk kan ontspannen. Ik voel een verstarring in de linkerkant van mijn lichaam die steeds sterker en sterker wordt. Op een bepaald moment zit ik een heel vreemde houding, omdat ik van top tot teen verstard/gespannen ben in mijn linkerdeel.

Uit verslagen van Hyacintha
2016: “Ik had de voelgel Tijd bij me voor haar (deze had ze eerder gevoeld en kreeg het gevoel in haar voeten weer terug nadat zij Tijd had vast gehouden). Zij zei dat ze toentertijd 40 euro teveel vond en had het toen niet genomen, maar ze heeft hem nu genomen.'
2017: ”Ze heeft de voelgel Tijd genomen voor het gevoel in haar voeten wat zij was kwijt geraakt door een chemokuur. Zij vertelde nu dat het voelde alsof het leven weer terugkwam in haar voeten!“
2018: ”Ze heeft een paar jaar terug Tijd voelgel voor haar voeten genomen en nu zegt ze ook weer: telkens meer en meer krijg ik leven terug in mijn voeten! “

Ik voel direct iets in mijn solar plexus en buik, maar op een plek waar ik normaal gesproken niet bewust van ben. Als een soort van fontein van koude wind groeit het, het gaat gepaard met een gevoel dat ik niet kan omschrijven. Het beweegt zich omhoog. Het is een helder en schoon gevoel wat me bekend lijkt te zijn van heel lang geleden. Het blijft doorgaan en doorgaan, ondertussen wordt het heel onrustig in me, ik schiet naar alle kanten. De meest onzinnige gedachtes komen op, het wordt zelfs zo onrustig dat ik het potje weg wil leggen, maar ik hou deze nog even vast. Dan zie en voel ik een soort van draaiende gouden kubus voor me, zo groot als mijn bovenlichaam. Ik raak deze aan en het voelt echter en reëler aan dan ik gewend ben...